A coca, o dragón da mitoloxía galega
A coca adoita ser descrito como un ser de aspecto monstruoso, unha especie de ser hibrido, entre un dragón e unha serpe.
A coca adoita ser descrito como un ser de aspecto monstruoso, unha especie de ser hibrido, entre un dragón e unha serpe.
As supersticións durante a Idade Media xogaron un papel de gran incidencia na vida e na mentalidade das persoas daquela época. Con numerosas orixes e formas como podemos comprobar nesta publicación, estas crenzas e costumes revelan un mundo marcado pola espiritualidade, a maxia e o misticismo.
En exipcio antigo existen tantos termos relacionados co concepto da beleza como, probablemente, non haxa noutras linguas antigas.
Aínda que hoxe en día considéranse bárbaras e supersticiosas, no seu momento, as ordalías foron vistas como unha maneira lexítima de buscar a verdade en ausencia de evidencia concreta, ofrecendo un fascinante estudo sobre como as sociedades humanas han loitado cos conceptos de xustiza, inocencia e culpabilidade ao longo da historia.
Tendo en cuenta a súa fundamental dimensión propagandística, o Auto de Fe como cerimonia, resulta inseparable dos relatos da súa celebración, dado que, como auténticos medios de adoctrinamiento de masas, os papeis impresos subliñaban o seu sentido, axudando a unha comprensión posterior de tales ritos, tanto aos espectadores visuais que os seguían, como aos imaxinarios de entón e agora.
Xa en tempos da cristiandade críase que os Nubeiros eran en realidade pequenos demos expulsados do ceo por San Miguel que buscaban vinganza e aproveitaban a menor ocasión (un remuíño de area ou un tornado) para impulsarse e subir ás nubes, para desde alí amolar aos homes manexando ao seu antollo o clima.