Os romanos eran moi esmerados no aseo dos seus corpos. Aínda que algúns costumes sorpréndennos hoxe en día (dórmese coa túnica) en case todas as casas había unha pequena habitación próxima á cociña que fornecía auga quente, a “lauatrina”; tamén había (nas casas máis nobres) habitacións máis completas chamadas “balnea” que dispoñían de bañera.
Todos os días lavábanse a cara, os brazos e as pernas. Facían cada nove días un baño completo nas termas ou ríos. Tamén empregaban tempo en acicalarse e embellecerse, para o cal dispoñían de espellos metálicos, peitees de madeira, pinzas e agullas para recollerse o pelo o vestido.
Os produtos de beleza, especialmente ungüentos e perfumes eran moi variados. Utilizaban desodorizantes contra o cheiro de axilas e pés, aceites perfumados para logo dos baños, perfumes para o cabelo e corpo. Tamén existían unha gran cantidade de cosméticos. A maioría das mulleres pintábanse antes de saír de casa, tamén os homes facíano pero en minoría. Tamén tiñan un produto para disimular engúrralas que servía para ambos sexos. Ás romanas gustáballe ser louras por iso estaban afeitas tinguirse.
Ademais dos baños privados había baños públicos construídos por empresas privadas, por cidadáns ricos ou polos emperadores: son as “thermae”. As partes principais das termas eran:
- – O “apodyterium”: eran os vestuarios, que dispoñían de bancos e armarios.
- – O “caldarium”: é un recinto a gran temperatura ambiente con bañeras de auga quente, moi luminoso e adornado. Era o primeiro paso no baño romano.
- – O “tepidarium”: é unha habitación a temperatura morna que servía de transición entre o “caldarium” e o “frigidarium”.
- – O “frigidarium”: é unha habitación pequena, alta e escura que tiña varias pilas redondas e grandes (“baptisteria”).
Os baños públicos completábanse con diversas habitacións como a “palaestra” (dedicada aos exercicios gimnásticos), as “tabernae” (tendas de comidas e bebidas) e o “unctorium” (habitación para os masajes e as unciones).
Homes e mulleres adoitaban bañarse en recintos separados; o baño das mulleres tiña lugar pola mañá e o dos homes nas últimas horas do día.
Co tempo as termas fixéronse monumentales. Quizá as máis famosas sexan as de Caracalla en Roma (inauguradas en 216 d.C.): medían 182 000 m2 e tiñan unha capacidade para 3.000 bañistas. Dispoñían de salóns de baño, lectura, charla, xardíns, e estaban decoradas fastuosamente.
