En relixión, ocultismo e folclore, un demo ou daemon, daimon (do grego δαίμων daimôn)
é un ser sobrenatural descrito como algo que non é humano e que usualmente resulta malévolo. Con todo, a palabra grega orixinal “daimon” é neutral e non contén unha connotación necesariamente negativa nos seus inicios para os antigos gregos. Isto sucedeu pola aplicación da koiné (no helenístico e no Novo Testamento en grego) do término daimonion (δαιμόνιον) e máis tarde atribuír ese sentido maléfico a calquera palabra afín que compartise a raíz, cando originalmente foi previsto para denotar simplemente a un “espírito” ou un “ser espiritual”. Nas relixións do oriente próximo, así como nas derivadas das tradicións Abrahamicas, incluíndo a demonología medieval cristiá, un demo é considerado un “espírito impuro”, o cal pode causar unha posesión demoníaca e pode ser expulsado polo ritual do exorcismo.
Na Idade Media a percepción da vida, desde o punto de vista cristián, era unha pugna entre Deus e o demo, que tena ás bruxas como aliadas.
O primeiro que temos que ter en conta é que a sociedade medieval está fuertemente marcada pola relixión. Na tradición judeocristiana o Ben se asocia coa divinidad e esta atópase no Ceo, onde tamén se localiza o Paraíso ?que pode ser tanto celestial como terrenal, aparecendo ata nalgúns mapas-, polo que será sinónimo de alto (ascensión). O mesmo ocorre co Mal. Neste discurso, o demo reina nos infernos subterráneos, polo tanto o Mal relaciónase co baixo (caída).
É a principios da Idade Media cando os Pais da Igrexa construíron a figura de Lucifer a quen converteron nun anxo rebelde castigado por Deus.
No século XV, época de crise climáticas, epidemias como a peste negra, hambrunas e guerras), acrecentou a persecución de brujos e bruxas que pactaban co diaño.
A arte da época representa ao demo como un ser privado de beleza e harmonía, con trazos bestiais: cola, orellas de animal, barbas de chivo, garra, partes e cornos. Adoitaba ser alado. A comezos da Idade Media as súas ás estaban a miúdo emplumadas a diferenza das á de murciélago con que se lle representaba a partir o século XII.
Do mesmo xeito que Deus é o máis alto representante do Reino dos Ceos; o demo é o máis alto representante do reino dos infernos. A representación medieval dos Infernos é a derivada da crenza do Xuízo Final, onde Deus premiará ao bos deixándoos quedarse no Reino dos Ceos, e castigará aos pecadores enviándoos ao Reino dos Infernos onde serán atormentados por toda a eternidade. En todo caso, a figura de Deus é a que xulga e decide o reino que corresponde a cada un. Esta capacidade de decisión, élle negada ao demo na crenza cristiá, quen soamente pode “tentar” aos humanos para convertelos en pecadores.
