A edición 2019 da Romaría viquingo de Catoira (provincia de Pontevedra) será o día 4 de agosto. Celébrase sempre o primeiro domingo de agosto.

As orixes desta celebración remóntanse ao ano 1960 en que o Ateneo de Ullán organiza entre os seus membros a primeira Romaría Viquingo. O seu obxectivo: recordar e conmemorar as invasións escandinavas, viquingo, normandas e sarracenas a terras galegas, na Idade Media. Invasións co propósito de chegar a Santiago de Compostela a través do rio Ulla (a vía rápida para conquistar toda Galicia) e saquear a súa catedral.

A noite anterior ao desembarco, organízase unha cea viquingo (gastronomía galega regada moitísimo veu) nas “Torres do Oeste”, á que hai que asistir vestido de viquingo, campesiño ou con traxe da época. Seguirá unha procesión de fachos, lectura do conxuro e unha enorme queimada.

O domingo na explanada das Torres do Oeste atopase o mercado medieval e ofrécese aos romeus mexillons e viño do Ulla.

O desembarco é o momento decisivo da romaría. As grandes veas vermellas e brancas dos impoñentes “Drakkar” (réplicas auténticas de barcos #viquingo) vense de lonxe. Empézanse a oír toques de corno e ao grito de “¡UR  O seu A! ¡ UR-O seu-A! – ¡UH!  UH! ¡UH!”, os temidos viquingo aproxímanse a terra. Uns reman, outros empuñan espadas, outros van subidos ao pau maior das naves.

Os belicosos invasores ataviados con escudos, mazas, machados, peles, cascos con cornos, actitude desafiante e feroces rostros, sen piedade algunha inician o desembarco viquingo.

!BARCO VIQUINGO A MATAR!, con este grito aterrador, espadas no alto e caras pintadas comeza a batalla entre os bárbaros invasores e os lugareños.

As naves cargadas con desapiadados Viquingo vociferantes, arriban. Os piratas tíranse ao auga, rompen coas súas mazas os barrís de viño. Os bárbaros co mazo nunha man e o corno cheo de viño na outra, conquistan a fortaleza e as torres nunha tola batalla de aberros e frenesí.

Neste desembarco sanguiñento, invasores e defensores terminan cubertos de sangue, da cor vermella intenso do viño Ulla, pois dese viño terminan todos empapados. Música, gaitas e tambores resoan no aire, no canto de ríos de sangue corren ríos de viño nesta apaixonante festa.

Cansos e famentos, empapados, danse un festín: polbo, mexilloóns, *mpanadas, churrasco e viño ata a noite, ata que o corpo aguante. Deste xeito mesturase cultura, historia, comida e bebida transcorre a invasión viquingo máis demencial e festiva da historia.

Podedes ampliar información consultando a nosa crónica da edición 2018.